Witold Zahorski: Wychowawca, Uczony, Współtwórca polskiej medycyny pracy

Słowo JM Rektor Śląskiej Akademii Medycznej

W 1957 roku, kiedy Profesor Witold Zahorski rozpoczynał swoją kadencję rektorską, byłam jeszcze uczennicą szkoły podstawowej. Gdy w 1966 roku zostałam szczęśliwą studentką Śląskiej Akademii Medycznej, jej rektorem był już kto inny. Mój bezpośredni kontakt z Profesorem Zahorskim ograniczył się więc do kilku wykładów, bo zajęcia kliniczne z chorób wewnętrznych odbywałam w innej klinice. Pamiętam jednak doskonale, że nazwisko Profesora było w środowisku akademickim wymawiane zawsze z ogromnym szacunkiem. Nie znając Go bliżej nieraz zastanawiałam się nawet nad przyczyną tej szczególnej atencji.

 Lektura wspomnień pisanych dłonią Córki Profesora Zahorskiego, prof. Barbary Zahorskiej-Markiewicz oraz Jego uczniów i współpracowników pozwoliła mi wrócić myślami najpierw do dramatów wojny, a potem do trudnych lat pięćdziesiątych. w które wpisana jest historia początków życia zawodowego Profesora Zahorskiego. Z podziwem czytałam, jak w tych skomplikowanych politycznie czasach Profesor potrafił zbudować zalążki Akademii, uczestniczyć w tworzeniu jej bazy klinicznej i dydaktycznej. Jednocześnie intensywna praca naukowa pozwoliła Mu zdobyć międzynarodowe uznanie w dziedzinie chorób zawodowych. O takie osiągnięcia niełatwo jest nawet w dzisiejszych "skomputeryzowanych" czasach, przy szerokim dostępie do fachowej literatury i rozbudowanych kontaktach międzyuczelnianych. Szczególny podziw i szacunek budzi jednak ogromna prawość charakteru, bezkompromisowość i odwaga Profesora Zahorskiego. Bardzo niewiele znanych mi osób zdecydowałoby się położyć na szali swój dorobek i karierę naukową, aby zademonstrować swój sprzeciw dla autokratycznych i szkodliwych dla środowiska akademickiego metod zarządzania Uczelnią. 

Żałuję, że nie było mi dane poznać bliżej tej wielkiej Postaci. 

Miałam jednak zaszczyt i wielką osobistą przyjemność pracować przez pięć lat w Katedrze Patofizjologii, której kierownikiem jest Córka Profesora - pani prof. Barbara Zahorska-Markiewicz. Były to lata szczególne, nie tylko ze względu na fakt, że fachowa wiedza i życzliwa pomoc kierownika Katedry pozwoliły mi na istotny wzrost dorobku naukowego i uzyskanie tytułu profesora. Był to również czas bliskiego, serdecznego kontaktu z Osobą, która tak wiele cech charakteru odziedziczyła po swoim Ojcu. Cieszę się, że w 1982 roku, na fali zachodzących przemian politycznych, nasza Uczelnia miała zaszczyt uhonorować Profesora Zahorskiego tytułem Doktora Honoris Causa. Mimo panującego już w tym czasie w Polsce stanu wojennego, moment ten pozwolił nam wszystkim nie tracić wiary w nadrzędność prawdy i sprawiedliwości.

Katowice, 12 lipca 2006

Prof dr hab. Ewa Małecka-Tendera