Przed II wojną światową istniały na terenie obecnego województwa śląskiego 2 zakłady anatomii patologicznej: w Cieszynie i Sosnowcu. Pierwszym powojennym anatomopatologiem i lekarzem medycyny sądowej był Tadeusz Pragłowski, jednak powstanie, rozwój i organizacja patomorfologii na Śląsku związane są głównie z postacią profesora Witolda Niepołomskiego i kierowaną przez niego od 1950r. Katedrą i Zakładem Anatomii Patologicznej w Zabrzu. z czasem powstały 3 odrębne katedry Śląskiej Akademii Medycznej - w Zabrzu, Katowicach i Sosnowcu. Ważną placówką jest także funkcjonujący od 1947 r. Zakład Patologii Instytutu Onkologii w Gliwicach.

Niniejsza publikacja zawiera obszerne omówienie istniejących na terenie byłych 4, a obecnie 2 województw, opolskiego i śląskiego, akademickich i pozaakademickich zakładów oraz pracowni patomorfologii i prosektoriów szpitalnych. Przedstawiono także historię działającego od jesieni 1958 r. Oddziału Śląskiego Polskiego Towarzystwa Patologów.

Szczególnie interesującą część opracowania, godną polecenia szerokiemu gronu czytelników, stanowią - ujęte w formę wywiadów i wspomnień - wypowiedzi naszych patomorfologów, głównie seniorów, rozpoczynających w latach pięćdziesiątych pracę w Katedrze i Zakładzie Anatomii Patologicznej w Zabrzu, Instytucie Onkologii w Gliwicach oraz szpitalach Bielska-Białej i Częstochowy. Podsumowaniem "Zarysu rozwoju patomorfologii" jest bogaty materiał faktograficzny, na który złożyły się fotografie oraz biogramy ponad 200 osób związanych w różnym okresie z patomorfologią w rejonie Śląskiej Akademii Medycznej. 

Redakcja